De oceanen zijn rijk aan essentiële mineralen. Maar mogen mijnwerkers ze krijgen?

Gerard Barron, de CEO en voorzitter van The Metals Company, haalt een vuistgrote zwarte steen uit zijn zak en laat hem trots in zijn hand zien.

“Alles wat je nodig hebt om een ​​EV-batterijkathode te bouwen, zit hier in”, zegt hij. “Het is een geweldige mix van metalen die net zijn gemaakt voor deze tijd waarin we ons bevinden.”

Barron draagt ​​die rots overal met zich mee en heeft zijn pitch verfijnd tijdens honderden investeerdersbijeenkomsten terwijl hij probeert zijn visie uit te leggen over het ontginnen van de diepe zeebodem, wat nog nooit eerder is gedaan.

De rots, technisch gezien een polymetallische knobbel, is doorspekt met hoge concentraties nikkel en koper, samen met kobalt en mangaan. Barron noemt het een “batterij in een rots” – nog een toonhoogtelijn.

The Metals Company (TMC), geregistreerd in Canada, is operationeel een internationale mijnstart-up onder leiding van Barron, een Australiër.

Barron, gekleed in een marineblauw T-shirt en designer-sneakers, is halverwege de vijftig en straalde een deels goudzoeker, deels promotor uit toen CBC hem eind juni ontmoette aan de oceaan in Los Angeles, een pitstop in zijn internationale reizen om diepzeemijnbouw te verkopen aan een op hun hoede publiek.

“Wat we nodig hebben, zijn basismetalen, zodat we batterijen en windturbines en zonnepanelen kunnen bouwen, zodat we afstand kunnen nemen van fossiele brandstoffen en de klimaatverandering en de opwarming van de aarde kunnen aanpakken”, zegt Barron.

Maar om ze te krijgen, gaat TMC de bodem van de zee stofzuigen in twee percelen in de Clarion Clipperton Zone (CCZ), een gebied van 4,5 miljoen vierkante kilometer in de Stille Oceaan tussen Mexico en Hawaï.

Er zijn potentieel grote winsten in de CCZ, een van de rijkste gebieden voor knobbeltjes in de wereldzeeën.

“De reden dat ze de diepzeebodem willen ontginnen, is niet om de aarde te beschermen tegen klimaatverandering”, zegt Catherine Coumans, onderzoekscoördinator bij MiningWatch Canada. “Ze willen de diepzee ontginnen omdat ze winst willen maken.”

Deze maand zouden internationale onderhandelingen met hoge inzet in Kingston, Jamaica, georganiseerd door de International Seabed Authority, de toekomst van diepzeemijnbouw kunnen bepalen en of TMC dit jaar met succes een vergunning voor commerciële mijnbouw kan verkrijgen.

Barron, die de hele maand in Kingston is, staart een groeiend koor van critici aan, waaronder milieuactivisten en mariene wetenschappers die waarschuwen voor onomkeerbare schade, evenals een aantal sceptische landen, waaronder Canada, dat deze week te kennen gaf een ” pauze” op uitbuiting.

Enorme afzettingen

Triljoenen polymetallische knobbeltjes liggen op de zeebodem – “als golfballen op een driving range”, zegt Barron. De US Geological Survey schat dat de knobbeltjes in de CCZ meer kritische metalen kunnen bevatten dan alle terrestrische reserves ter wereld.

Terwijl deze “groene stormloop” naar de bodem een ​​tiental concurrerende bedrijven en landen heeft aangetrokken, loopt TMC voorop.

Afgelopen oktober liet het bedrijf samen met zijn partner Allseas een 80-tons robotachtige “collector” naar de oceaanbodem zakken tijdens exploratieproeven. Uitgerust met rupsbanden rolde het voertuig over de zeebodem en zoog het knobbeltjes en al het andere op zijn pad op.

Barron dringt erop aan dat de impact in de oceaan wordt verminderd in vergelijking met de bulldozers en explosies die plaatsvinden in terrestrische mijnen. Maar het robotachtige verzamelvoertuig bracht sediment in beweging, waardoor grote pluimen ontstonden voordat de knobbeltjes via een 4,5 kilometer lange stijgbuis naar de oppervlakte reisden.

Allseas heeft een voormalig diepwaterboorschip achteraf uitgerust – hernoemde het The Hidden Gem – om de proeven uit te voeren en 3.200 ton gesteente te verzamelen.

KIJK | De rover die de mineraalrijke knobbeltjes van de oceaanbodem schept:

Ophalen van diepzee knobbeltjes

Een rover op de oceaanbodem brengt knobbeltjes bezaaid met essentiële mineralen naar het mijnschip.

‘Deze is ongeveer vier miljoen jaar oud,’ zei Barron terwijl hij de knobbel in zijn hand streelde.

Maar daar gaat het juist om, zei Coumans. “Dit is een ecosysteem dat miljoenen jaren nodig heeft gehad om zich te vormen en het is onaangeroerd gebleven door menselijke activiteit en het zal miljoenen jaren duren voordat dit ecosysteem terugkeert.”

Mijnbouw “is zo destructief en zo onomkeerbaar”, zei ze.

Stijgende vraag

Maar het is duidelijk dat de wereld meer kritische mineralen nodig heeft om de doelstellingen voor koolstofarm maken te halen.

Josipa Petrunic, president en CEO van het Canadian Urban Transit Research and Innovation Consortium, zei dat elektrische voertuigen “snel groeien in Canada en wereldwijd”.

Het Internationaal Energieagentschap schat dat de wereld tegen 2040 19 keer meer nikkel nodig zal hebben om de koolstofarme doelstellingen te halen. Indonesië, ‘s werelds grootste nikkelleverancier, sloopt regenwouden om mijnen uit te breiden.

“Het is in wezen als een goudkoorts – de verkenning van het onbekende zonder veel regelgevend toezicht op dit moment, met het potentieel voor miljarden en miljarden dollars aan winst”, zei Petrunic.

Maar sommige mariene wetenschappers klimmen aan boord van een internationale campagne om de stappen in de richting van commerciële mijnbouw te stoppen.

Meer dan 700 mariene wetenschappers en beleidsexperts tekenden een open brief in 2021 onder vermelding van “we raden ten zeerste aan om de overgang naar de exploitatie van minerale hulpbronnen te onderbreken.”

Afgelopen maand heeft de Science Advisory Council van de European Academies herhaalde de waarschuwing: “We zouden moeten pauzeren om na te denken in plaats van overhaast een beslissing te nemen die later zal worden betreurd’, schreef Peter Haugan, beleidsdirecteur van het Institute for Marine Research in Bergen, Noorwegen.

Een leefgebied voor unieke zeedieren

Eerder dit jaar schreef Diva Amon, een zeebioloog uit Trinidad en Tobago, een opiniestuk in de New York Times met de titel: “Er is een stormloop aan de gang om de diepzee te ontginnen. Het moet worden gestopt.”

“Voor mij is het gebruik van diepzeemijnbouw om de klimaatcrisis te helpen bestrijden als roken om stress te verminderen”, vertelde Amon aan CBC News tijdens een bezoek aan Vancouver.

In tegenstelling tot het beeld van de diepzee als donker en levenloos, zegt ze dat het eigenlijk vol zit met wezens die overleven zonder licht en met een laag zuurstofgehalte.

“Het ziet eruit als iets uit een roman van Dr. Seuss – gewoon dit rare, prachtige, kleurrijke maar nog steeds ongelooflijk geweldige leven.”

In mei brachten wetenschappers van het Natural History Museum in Londen een database uit van nieuwe soorten die in de CCZ zijn ontdekt, waaronder 5.000 die nog nooit eerder formeel waren geïdentificeerd, zoals een mauvekleurig wezen met de bijnaam ‘gummy-eekhoorn’.

In een verklaring zei museumonderzoeker Adrian Glover: “Het is absoluut noodzakelijk dat we samenwerken met de bedrijven die deze bronnen willen ontginnen om ervoor te zorgen dat dergelijke activiteiten worden uitgevoerd op een manier die de impact op de natuurlijke wereld beperkt.”

KIJK | De diepzee is de thuisbasis van wezens die weinig licht of zuurstof nodig hebben:

Mijnbouw op de zeebodem in de Clarion-Clipperton Zone (CCZ) in de Stille Oceaan kan zeedieren schaden, zeggen milieuactivisten.

Amon betoogt dat mijnbouw “kortetermijnactie is die op lange termijn schade zal toebrengen” aan oceanen, “die van cruciaal belang zijn voor het absorberen van warmte en het vastleggen van koolstof en het opslaan ervan voor miljoenen jaren.”

Niet alle landen aan boord

Barron geeft toe dat hij niet “de liefde voelt” van zijn vele critici. Maar hij en The Metals Company betwisten ook veel van de ‘desktopvoorspellingen’ die op zijn pad worden afgevuurd.

Hij zegt dat TMC tot nu toe 150 miljoen dollar heeft uitgegeven aan wetenschappelijk onderzoek en het beoordelen van de milieu-impact. In feite gingen vorig jaar ongeveer 80 wetenschappers en onderzoekers op verkenningsproeven in de Stille Oceaan.

Het bedrijf zegt dat de sedimentpluimen niet zo ver of zo hoog in de waterkolom zullen komen als wordt beweerd, en dat het geluid van de mijnbouw zich meestal aan de oppervlakte bevindt.

Hij noemde de oppositie ‘lawaai’ en beweerde dat ‘het debat over diepzeemijnbouw voorbij is, klaar’.

Dat punt is overdreven, als de besprekingen in Jamaica deze maand een indicatie zijn. De politiek is dik tijdens vergaderingen van de International Seabed Authority (ISA), die voortkwam uit het VN-Verdrag inzake het recht van de zee uit 1982.

De ISA, opgericht in 1994, reguleert activiteiten in internationale wateren, geleid door de 167 lidstaten plus de Europese Unie.

De ISA heeft geprobeerd met regelgeving te komen – een mijnbouwcode – maar het stuitte op een deadline, wat de “tweejarige regel” wordt genoemd.

TMC werkte samen met het kleine eiland Nauru, dat de regel in 2021 in gang zette. De deadline verstreek afgelopen zondag, wat betekent dat de ISA verplicht is om aanvragen voor commerciële mijnbouw in overweging te nemen.

Barron zegt dat zijn bedrijf tegen het einde van dit jaar een aanvraag zal indienen. Maar nu mijnbouwregelgeving nog steeds niet van kracht is, zijn een groeiend aantal landen en waarnemers fel gekant tegen versnelde vergunningen.

Canada neemt een afwachtende houding aan

Maandag kondigde Canada aan dat het een tussentijds moratorium op diepzeemijnbouw steunt, wat in feite aangeeft dat het niet akkoord gaat met mijnbouwvoorschriften totdat er meer wetenschappelijke kennis is over hoe dit te doen met de minste impact op het milieu.

De Canadese minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Jonathan Wilkinson, heeft samen met de ministers van Visserij en Oceanen en Global Affairs Canada een verklaring vrijgegeven waarin hun standpunt wordt verduidelijkt.

“We erkennen het belang van mariene ecosystemen als klimaatregulator en zullen blijven pleiten voor een voorzorgsbenadering van ontwikkeling.”

In een interview met CBC News zei Wilkinson “het is niet voor altijd ‘nee'”, maar dat er nog veel meer wetenschap moet worden gedaan.

“Het kan heel goed zijn dat we, nadat we de wetenschap hebben verzameld, daadwerkelijk een beslissing nemen dat dit op een bepaalde manier kan worden gedaan, misschien op bepaalde plaatsen, maar ik ga daar niet op vooruitlopen”, zei hij.

Milieugroeperingen die ervoor hebben gepleit dat meer landen een moratorium zouden ondertekenen, juichten het standpunt van Canada toe.

“We zien het zeker als een kleine overwinning en een stap in de goede richting’, zegt Sarah King, hoofd van Greenpeace Canada’s Oceans and Plastics-campagne. industrie om door te gaan.”

Petrunic zei dat mijnbouw inherent “vuil” is, waar het ook gebeurt.

“Mijnbouw heeft geen mooi plaatje, of het nu onder water of bovengronds is. En onze vraag aan onszelf, als Canadezen en internationaal, is hoeveel vernietiging we bereid zijn te accepteren in het belang van koolstofarm maken?”

Gerard Barron blijft onverschrokken. Op de vraag wat er zal gebeuren als de ISA besluit de aanvraag van zijn bedrijf voor commerciële mijnbouw te onderbreken of te blokkeren, wuifde hij het weg.

“Ik beoordeel dat als 0,1 procent kans”, zegt hij, het laatste punt in zijn pitch.