Huizen aan het water putten uit meren voor goedkopere geothermische verwarming
Onze planeet verandert. Zo ook onze journalistiek. Deze wekelijkse nieuwsbrief maakt deel uit van een CBC News-initiatief getiteld “Our Changing Planet” om de effecten van klimaatverandering te laten zien en uit te leggen. Blijf op de hoogte van het laatste nieuws op onze pagina Klimaat en Milieu.
Registreer hier om deze nieuwsbrief elke donderdag in je inbox te krijgen.
Deze week:
- Huizen aan het water putten uit meren voor goedkopere geothermische verwarming
- Wat is er aan de hand met die boot-rammende orka’s?
- Veel van Canada’s groenste appartementen zijn zeer betaalbaar. Dit is waarom
Huizen aan het water putten uit meren voor goedkopere geothermische verwarming
Je woning verwarmen en koelen met een bodemwarmtepomp is klimaatvriendelijk en zeer efficiënt. Maar het kan duur graven of boren vereisen. Eigenaren van huizen of huisjes aan het water hebben een goedkopere kortere weg: geothermische (of geo-exchange) verwarming en koeling van een vijver of meer.
Eerder dit jaar, toen ik vragen van CBC-lezers over warmtepompen beantwoorddeontving ik een briefje van John Wypich uit Port Severn, Ont., die zijn huis al 29 jaar verwarmt met een geothermisch systeem van een meer.
“Er zijn veel huisjes langs de oevers van het meer die gebruik kunnen maken van deze eenvoudige warmtebronnen,” zei Wypich. “Naar mijn mening heeft uw artikel een kans gemist om mensen over deze optie te informeren.”
Misschien, maar ik kan altijd nog een artikel schrijven. Dus belde ik hem op.
Wypich woont in een huis aan het water op een schiereiland dat uitsteekt in een meer genaamd Gloucester Pool – een van de honderden meren die verspreid liggen over de regio Muskoka in Ontario. Toen hij er 50 jaar geleden voor het eerst introk, werd zijn huis verwarmd met olie. Maar toen de olietanks lekten, ging hij op zoek naar alternatieven.
Het gebied had geen toegang tot aardgas; sommige van zijn buren verwarmden hun huizen met propaan.
“Maar ik wilde een milieuvriendelijk apparaat hebben”, herinnert Wypich zich.
Zijn onderzoek leverde geothermische (of geo-uitwisseling) verwarming op, die een elektrisch aangedreven warmtepomp gebruikt om warmte in een huis in de winter en in de zomer naar buiten te brengen.
Normaal gesproken wordt warmte uitgewisseld met de grond ver onder het oppervlak, die het hele jaar door een relatief constante temperatuur heeft, zelfs als de luchttemperaturen erg koud zijn. Daarom is het zeer efficiënt, en populair in plaatsen als Zweden.
Graven of boren om de ondergrondse verwarmingslus aan te leggen (een gesloten lus van buizen of buizen die de vloeistof bevat die de warmte overdraagt) kan echter voor veel huiseigenaren duur of onpraktisch zijn.
Maar eigendommen aan het water hebben nog een andere optie: de lus kan eenvoudig naar de bodem van een nabijgelegen meer of vijver worden verzonken – graven is niet nodig – zolang het maar diep genoeg is zodat het in de winter niet bevriest.
Dus huurde Wypich een lokale aannemer in om precies dat te doen.
“Het was duidelijk,” zei hij. Het systeem heeft ook een elektrische back-upverwarming.
Jeff Hunter, oprichter van Evolved Thermal Energy en voorzitter van de Ontario Geothermal Association, zei dat het water doorgaans minstens drie meter diep moet zijn. In het geval van Wypich is de verwarmingslus ongeveer zes meter diep.
Hunter schatte dat waar de vijver- of meeroptie beschikbaar is, dit slechts een kwart van de kosten kan zijn van een verticale aardlus (waarvoor diep geboord moet worden) en 60 tot 80 procent van de kosten van een horizontale aardlus (waarvoor vereist veel grond).
In sommige gevallen kan er een vergunning nodig zijn – meestal vergelijkbaar met een vergunning die nodig is om de kustlijn voor een dok aan te passen, zei Hunter. Maar “over het algemeen wordt het algemeen aanvaard.”
Hij merkte op dat de verwarmingslus gesloten is en dat er geen water uit het meer wordt gehaald. Wypich kan zich niet herinneren dat hij een vergunning nodig had.
Hij ondervond ongeveer 15 jaar geleden een storing toen het systeem begon te lekken. Hij vermoedt dat iemand een anker heeft laten vallen dat de verwarmingslus heeft doorboord en dat het moest worden vervangen.
Maar over het algemeen, meer dan 30 jaar, zei hij, “hebben we er goede service van gehad.”
Hunter zei dat meer mensen de optie van geothermische meren of vijvers zouden moeten onderzoeken.
“Ik zou zeggen, onderzoek dat absoluut eerst als je gemakkelijk toegang hebt tot een waterbron.”
— Emily Chung
Oude nummers van Wat op aarde? Zijn hier. De klimaatpagina van CBC News is hier.
Bekijk onze radioshow en podcast. Deze week: een intieme kijk op hoe klimaatactie en angst met elkaar verweven kunnen raken. De vijfentwintigjarige activiste Emily Kelsall vertelt Wat op aarde presentator Laura Lynch hoe de dreiging van klimaatverandering haar bang maakte, waardoor ze acties ondernam die tot de gevangenis leidden en haar geestelijke gezondheid bijna vernietigde. Wat op aarde wordt uitgezonden op zondag om 11.00 uur ET, 11.30 uur in Newfoundland en Labrador. Abonneer je op je favoriete podcast-app of beluister hem on demand op CBC Luister.
Bekijk de CBC-videoserie Planeet wonder met onze collega Johanna Wagstaffe hier.
Reacties van lezers
Zal Morris:
“Ik lees uw artikel over regentuinen met interesse. Er moet echter meer nadruk worden gelegd op hoe de terugkeer van het verzamelde water naar de grondwaterspiegel kan worden versneld. Muggen zijn endemisch in het zuiden van Ontario. Ze leggen eieren in stilstaand water en zijn een natuurlijke vector voor virussen, zoals West-Nijl, die pathogeen zijn voor de mens. Een effectief alternatief kan zijn om regentonnen te gebruiken om water uit dakgoten op te vangen en te gebruiken voor het besproeien van moestuinen en bloementuinen, vooral in droge periodes.”
Reactie van de redactie: Volgens groepen die regentuinen aanprijzen als oplossing voor overstromingspreventie, zoals de Toronto and Region Conservation Authority, zou een goed aangelegde regentuin binnen 48 uur moeten leeglopen – niet lang genoeg om muggen te laten broeden. Dat gezegd hebbende, regentonnen zijn ook een oplossing die wordt aanbevolen door de TRCA, en het heeft een stapsgewijze handleiding voor het installeren ervan.
Schrijf ons op whatonearth@cbc.ca. Heeft u een boeiend persoonlijk verhaal over klimaatverandering dat u wilt delen met CBC News? Pitch hier een First Person-column.
The Big Picture: Die raadselachtige orka’s
De afgelopen maanden zijn veel nieuwsconsumenten gegrepen door een maritiem raadsel, namelijk: wat is er aan de hand met de orka’s?
Begin mei hoorden we meldingen van orka’s – ook wel orka’s genoemd – die jachten ramden voor de kust van Portugal en Spanje. Op 5 mei zouden bijvoorbeeld drie orka’s een Zwitsers zeiljacht genaamd Champagne hebben aangevallen, beschadigd en uiteindelijk tot zinken gebracht.
Er zijn geweest minstens 60 incidenten van orka-interacties alleen al dit jaar voor de zuidwestkust van Europa. De Atlantic Orca Working Group (GTOA), gevestigd op het Iberisch schiereiland, houdt de situatie in de gaten en meldt dat er sinds een eerste incident in de Straat van Gibraltar in mei 2020 meer dan 500 gevallen zijn geweest.
Mariene biologen zijn onder druk gezet om te proberen uit te leggen wat er aan de hand is. De verklaringen omvatten: het is een collectieve reactie op trauma’s uit het verleden waarbij boten betrokken waren; een paar jonge orka’s proberen hun superioriteit ten opzichte van andere walvissen vast te stellen; ze doen het gewoon voor de kick.
Er is geen consensus, maar een populair verhaal is dat de orka’s wraak nemen op mensen – in het bijzonder voor het ongebreidelde kapitalisme. Wetenschappers hebben het idee van interspecies-minachting verworpen, maar dat heeft de verspreiding van memes niet vertraagd, evenals speculaties dat de walvissen hebben iets te doen met de onderzeeër die vermist werd voor de kust van Newfoundland.
Heet en gehinderd: provocerende ideeën van overal op internet
Veel van Canada’s groenste appartementen zijn zeer betaalbaar. Dit is waarom
Denk je dat je een eco-huis niet kunt betalen? Sommige van Canada’s groenste appartementen kosten slechts $ 85 per maand – dankzij sociale huisvestingsmaatschappijen die energie-efficiëntienormen en groene bouwtechnieken hebben omarmd.
Deze bouwers zeggen dat het een manier is om overheidsgeld te gebruiken om meerdere problemen tegelijk op te lossen, waaronder het beperken van en aanpassen aan klimaatverandering en het aanpakken van de toenemende onbetaalbaarheid van woningen en dakloosheid.
Wat voor groene betaalbare woningen worden er gebouwd?
Van Whistler, BCnaar Halifaxis er een bouwhausse geweest in de sociale woningbouw die tot doel heeft te voldoen aan de passief huis standaard.
Het is een wereldwijde norm voor luchtdichte, energie-efficiënte gebouwen die heel weinig ruimteverwarming en -koeling nodig hebben en het hele jaar door een comfortabele temperatuur behouden. De standaard legt ook de nadruk op eigenschappen als natuurlijk licht en ventilatie met frisse lucht.
Massa hout is een vorm van groene constructie die sommigen gebruiken – samengestelde houten panelen en balken vervangen sommige componenten die doorgaans zijn gemaakt van koolstofintensief staal en beton in de constructie. Het hout slaat ook koolstof op die is vastgelegd tijdens de groei van de bomen waar het vandaan kwam. Doordat de panelen en balken in een fabriek geprefabriceerd worden, gaat de opbouw snel.
Abla Tsolu, directeur dakloosheid en huisvesting bij YWCA Kitchener-Waterloo, zei dat dit een van de redenen is waarom haar non-profitorganisatie koos voor een massaal houten ontwerp voor een nieuw complex in Kitchener voor dakloze alleenstaande vrouwen en gezinnen met alleenstaande moeders.
Hoe betaalbaar is het?
CityHousing Hamilton, eigendom van de gemeente, heeft zijn nieuwste project, het King William modulaire passiefhuis, bijna voltooid.
Sean Botham, manager ontwikkeling voor CityHousing Hamilton, zei dat de meeste van de 24 eenheden deel uitmaken van het “diepe betaalbaarheid”-programma van de groep en $ 85 per maand gaan kosten.
“Een selectie van de mensen die dit gebouw zullen betrekken, zal dakloos zijn, anderen zullen in een onzekere woonsituatie terechtkomen en sommigen van hen zullen al lang op huisvesting wachten”, zei hij.
Graham Cubitt is directeur projecten en ontwikkeling voor Indwell, een in Hamilton gevestigde christelijke liefdadigheidsinstelling die ondersteunende woningen bouwt en de passiefhuisstandaard heeft omarmd. Hij zei dat de huurprijzen van Indwell doorgaans ongeveer $ 525 per maand bedragen, wat de hoeveelheid geld weergeeft die de meeste huurders beschikbaar hebben voor onderdak als onderdeel van provinciale steun voor mensen met een handicap.
Botham zei dat het betaalbaar maken van huren alleen mogelijk is als overheden subsidies en subsidies aanbieden vanaf de bouw. Maar hij zei dat het ontwerpen en bouwen van een groen gebouw niet veel meer kost dan een conventioneel gebouw.
“Het is niet echt moeilijk om te doen, maar de voordelen zijn enorm.”
Waarom is het zo populair bij aanbieders van sociale huisvesting?
Cubitt zei dat aanbieders van sociale huisvesting tientallen jaren verantwoordelijk zijn voor hun gebouwen, dus ze moeten op de lange termijn denken. En overheden nemen maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan.
“We zouden niet het geld hebben om gebouwen achteraf aan te passen”, voegde hij eraan toe.
Veel woningaanbieders zonder winstoogmerk zeggen dat ze ook meerdere problemen tegelijk willen oplossen.
“Elke openbare investering moet meer dan één doel bereiken”, zei Cubitt. “Dus hoe zorgen we ervoor dat we klimaatdoelen bereiken of, je weet wel, billijke doelen bereiken terwijl we woningen bouwen?”
Wat betekent wonen in een groen gebouw voor huurders?
Daniel Bentum woont in een appartement met één slaapkamer in Indwell’s James North Landing in Hamilton, Ontario, dat onlangs een passiefhuiscertificering heeft gekregen. De 45 wooneenheden zijn bovenop een kerk gebouwd. Zowel de huisvester als de kerk bieden ondersteuning, zoals maaltijden en activiteiten.
De energiezuinige ramen geven Bentum uitzicht op de Burlington Skyway Bridge en Hamilton Harbour en vullen zijn appartement met licht. Als ze gesloten zijn, houden ze het geluid van buiten volledig buiten.
“Het is heel fijn om een goede nachtrust te krijgen,” zei Bentum.
Met warmtepompen kunnen huurders de temperatuur in hun eigen unit regelen. Maar Bentum hoeft de warmtepomp zelden aan te zetten. Zijn energierekening is zo laag dat hij meestal aan het einde van het jaar geld terugkrijgt.
Cubitt zei dat veel huurders het zich niet konden veroorloven om te betalen voor verwarming of airconditioning in hun vorige huizen en daardoor leden. Nu zei hij: “Ze redden alles. Ze besparen geld, ze redden de planeet.”
— Emily Chung en Alice Hopton
Blijf in contact!
Zijn er zaken die u door ons wilt laten behandelen? Vragen die je beantwoord wilt hebben? Wil je gewoon een vriendelijk woordje delen? We zouden graag van je horen. E-mail ons op whatonearth@cbc.ca.
Registreer hier krijgen Wat op aarde? elke donderdag in je inbox.
Redacteur: André Mayer | Logo-ontwerp: Sködt McNalty
